درجا زدن صنعت خودرو پیامد 30 سال همکاری با فرانسوی هاست، رزم حسینی وعده رحمانی را فراموش نکند - اوربیتال نور

به گزارش اوربیتال نور، یک کارشناس صنعت خودرو گفت: شرایط امروز خودروسازی پیامد 30 سال همکاری با فرانسوی ها است. همکاری مجدد با فرانسوی ها، به کانالیزه شدن تحرکات خودروسازان متناسب با اراده فرانسوی ها می انجامد.

به گزارش گروه مالی اوربیتال نور، مرتضی شجاعی درخصوص احتمال همکاری مجدد فرانسوی ها با خودروسازان داخلی گفت: از مهم ترین بهانه های همکاری مجدد ایران خودرو و سایپا با فرانسوی ها می توان به زیرساخت های فراوری خودرو متناسب با محصولات فرانسوی در کشور، تعهدات روی زمین مانده خودروسازان و تأسیس شرکت های ایکاپ و سایپا سیتروئن پس از برجام اشاره نمود که به دلیل سرمایه گذاری مشترک، قاعدتاً طرف فرانسوی به دنبال کسب منافع بیشتری از این سرمایه گذاری خواهد بود.

وی اضافه نمود: از طرفی به دلیل سایه سنگین تصمیمات سیاسی و دولتی بر صنعت خودرو، احتمال این که همکاری مجدد ایران با پژو و رنو امتیازی به طرف اروپایی برای بازگشت به برجام محسوب گردد، دور از ذهن نیست، چنین رخدادی به کانالیزه شدن تحرکات خودروسازان متناسب با خواست و اراده فرانسوی ها و افزایش شکاف میان تکنولوژی ساخت خودرو در ایران با سایر کشورها منجر خواهد شد.

چرا حضور مجدد فرانسوی ها در صنعت خودروی ایران تهدید محسوب می گردد؟!

این کارشناس صنعت خودرو درباره دلایل مخالفت با حضور مجدد فرانسوی ها در صنعت خودروی ایران گفت: مهم ترین دلیل عقب ماندگی و درجا زدن صنعت خودروی ایران، تجربه همکاری با فرانسوی ها در 30 سال گذشته است، در واقع کیفیت همکاری با فرانسوی ها، اصلی ترین عامل شرایط فعلی خودروسازی کشور است که به نظر احتیاج به شرح نداشته باشد.

شجاعی با اشاره به این که از اواخر دهه 60 با راه اندازی خط فراوری پژو 405 در ایران همکاری با فرانسوی ها شروع شد، گفت: دست یابی به دانش فنی و امید به خودروساز شدن، از جهت مونتاژکاری محصولات فرانسوی ها و سپس مهندسی معکوس از اواخر دهه 60 پایه ریزی شد و به دلایل متعدد از جمله مقاومت فرانسوی ها در انتقال دانش و غفلت از توانمندسازی صنایع پایین دستی برای تأمین قطعات این خودروها محقق نشد.

وی اضافه نمود: نتیجه چنین سیاست گذاری، استمرار فراوری محصولات ازرده خارج فرانسوی در ایران با کیفیتی پایین تر از نسخه های اولیه و با وابستگی قابل توجه ارزی بوده که در شرایط محدودیت منابع ارزی و خروج فرانسوی ها از ایران، زیرساخت های فراوری خودرو نیز در کشور دچار اختلال می شوند؛ این همان تجربه دردناک 2 دوره تحریم ایران در سال های 91 و 97 است.

وی توضیح داد: به طور مثال در سال 97 وقتی مدیریت مصارف ارزی اهمیت پیدا کرد، تعیین شد حجم ارزبری خودروهای پسابرجامی نظیر پژو 2008 و سیتروئن c3 تقریباً به میزان واردات این خودروها به منابع ارزی فشار وارد می نماید؛ بماند که اغلب این خودروها لوکس محسوب می شوند و عایدی همکاری پس از برجام فرانسه با ایران برای طبقات کم برخوردار به جز فشار بر منابع ارزی چیزی نبوده است.

شجاعی تأکید کرد: البته انحصار و اطمینان از فروش محصولات در بازار و ناسازگاری ماهیت خودروهای فرانسوی با شیوه استفاده از خودرو در ایران نیز در عقب ماندگی صنعت نقش داشته است که به طور مجزایی قابل بحث است.

این کارشناس صنعت خودرو گفت: فرانسوی ها با مونتاژ خودرو و وابسته نگه داشتن ایران به فناوری و قطعات منفصله، صرفاً به دنبال دست یابی به بازار بِکر خودرو در ایران با دور زدن حقوق گمرکی هستند چرا که واردات قطعات منفصله خودرو تعرفه نازل تری نسبت به واردات خودرو دارد و به این روش محصول نهایی رقابت پذیری بیشتری در بازار نسبت به مشابه وارداتی دارد.

وی توضیح داد: در دور دوم تحریم ها، پس از تکرار پیامدهای ترک ایران از سوی فرانسوی ها، رضا رحمانی وزیر وقت صنعت، معدن و تجارت بارها وعده داد، پژو و رنو دیگر جایی در ایران نخواهند داشت. امیدوارم این نگاه ناشی از شناخت منفعت طلبی صرف فرانسوی ها در طول دهه ها همکاری با ایران باشد و رزم حسینی وزیر فعلی صمت نیز این تجربه گران بها را فراموش نکند.

شجاعی در انتها یادآور شد: هرچند پیشرفت صنعت خودرو در زمینه تقویت صنایع پایین دستی و نگاه به خودروسازی به عنوان یک بنگاه صنعتی و مالی پس از تحریم اخیر بسیار آهسته بوده است، اما بازگشت فرانسوی ها با رویه سابق می تواند اندک کوشش اخیر را هم بر باد دهد و ایران را مجدداً در ریل مونتاژکاری صرف بیندازد. همکاری با شرکای خارجی نباید ایران را به فروشگاه محصولات آن ها تبدیل کند.