راز صخرۀ النصله؛ این شکاف مرموز چگونه شکل گرفته است؟ - اوربیتال نور

به گزارش اوربیتال نور، صخرۀ النصله نمونه ای عالی از نیروی خارق العاده طبیعت است. این سنگ غول پیکر طوری شکافته شده که انگار یک موجود بیگانه با سلاح لیزری آن را به دو نیم نموده است.

اوربیتال نور | شکاف صخرۀ النصله که بعضی ها دلشان می خواهد آن را با فرازمینی ها و چیزهای عجیب دیگر مرتبط بدانند، در واقع علتی کاملاً زمینی و طبیعی دارد. این سنگ 6 متری روی دو پایه طبیعی قرار گرفته است. این پایه ها سبب شدند سنگ ها طوری به نظر برسند که انگار در تعادل کامل با یکدیگر در حال بلند شدن از زمین هستند، چرا که به سمت شکاف کوچک بین شان خم نشده اند و تماسی هم با یکدیگر ندارند.

به گزارش اوربیتال نور ؛ تصور این که صخرۀ النصله به صورت تصادفی به همین شکل بوده باشد غیرممکن است، اما بیشتر فرضیه های علمی شکل این صخره را ناشی از فرایند هوازدگی می دانند.

صخرۀ النصله که در واحه تیماء در عربستان سعودی قرار گرفته است، علاوه بر شکاف جالبی که دارد، در سطح خود سنگ نگاشت هایی باستانی را نیز دارد که از زیباترین نمونه های سنگ نگاشت در جهان هستند. سنگ نگاشت ها تصاویری هستند که با حکاکی روی سطح سنگ شکل می گیرند (برخلاف تصویرنگاشت که روی سنگ نقاشی می گردد).

تصاویر اسب های عربی، بز های کوهی و انسان ها روی سطح النصله دیده می گردد. معین نیست دقیقاً چه زمانی این حکاکی ها روی آن ها اجرا شده است، اما گمان می رود ماسه سنگ ها هزاران سال قدمت داشته باشند.

(نمونه ای از سنگ نگاشت های باستانی روی صخرۀ النصله)

النصله چگونه شکل گرفت؟

نظریه های زیادی درباره شکل گیری شکاف میان سنگ النصله وجود دارد. یکی از این نظریه ها این است که این سنگ روی یک گسل واقع است و این شکاف در نتیجه جابجایی زمینِ زیر سنگ ایجاد شده است. سپس شکاف ایجادشده به وسیله جنبش زیرزمینی به یک تونل باد برای تندباد های مملو از شن تبدیل شده که در سرتاسر این منظره به وفور در عبور هستند. در گذر هزاران سال با عبور ذرات از این شکاف، این سنگ ناهموار به مرور صیقل یافته و به یک سطح کاملاً صاف و هموار تبدیل شده است.

نظریۀ دیگر این است که این شکاف در واقع یک جوینت (Joint) یا درزه است که در علم زمین شناسی معنای آن ایجاد شکاف در سنگ به صورت طبیعی بدون جابجاشدگی است. این شکاف که معمولاً به شکل غیرعادی صاف است، سنگ ها را از هم جدا می نماید؛ درست مثل سنگ النصله.

(صخرۀ سیبِ نصف شده در نیوزلند نمونۀ دیگری از پدیدۀ درزه است)

فرضیۀ دیگر می گوید فرسایش ناشی از گداخت-یخ زدگی علت ایجاد این شکاف است؛ به عبارت دیگر، در زمان های باستان، آب وارد شکافی کوچک در سنگی شده که قبلاً بهم متصل بوده، اما یخ زدگی آب درون شکاف کوچک سنگ موجب توسعه شکاف شده است. زمانی که دوره سرما خاتمه یافته، یخ شکاف دهنده ذوب شده و از خود یک شکاف کاملاً صاف در سنگ بجا گذاشته است.

در خصوص پایه هایی که سنگ ها روی آن ها قرار دارند باید گفت وجود آن ها در منظره های بیابانی کاملاً طبیعی است. گاهی اوقات این پایه ها را به خاطر ظاهری که دارند، سنگ های قارچی می نامند. این سنگ ها نیز یا در نتیجه فرسایش ناشی از باد ها که در ارتفاع پایین و نزدیک به زمین سرعت شان بیشتر می گردد ایجاد شدند یا در نتیجه یخبندان که طی آن، سنگی در نتیجه حرکت آهسته یخ ها به روی سنگ دیگری جابجا می گردد.

آیا ممکن است انسان ها صخرۀ النصله را شکل داده باشند؟

صخرۀ النصله از آنجا که ماسه سنگ است از قدرت و استحکام زیادی برخوردار نیست و به همین علت در معرض فرسایش و البته مداخله انسان بوده است. با ابزار های ساده فلزی امکان شکافتن سنگ وجود داشته، اما چرا باید کسی کار پرزحمتِ دونیم کردن این سنگ را انجام داده باشد؟ این امکان وجود دارد که تمدن های باستانی به عنوان یک نشانۀ برجسته جغرافیایی، برجستگی مذهبی یا نمونه ای از هنر نخستین، این مجسمه سنگی عجیب و غریب را خلق نموده باشند. سنگ نوشته های روی سطح این سنگ یادآور این هستند که هرکاری که ما انسان ها انجام می دهیم هدفی دارد که با کلمات قابل توصیف نیست.

منبع: iflscience

مترجم: زهرا ذوالقدر